با آغاز دهه ی هشتاد و تسریع روند خشک شدن دریاچه ی ارومیه، متخصصان حوزه ی محیط زیست این واقعه را یک مسئله ی زیست محیطی بسیار حیاتی عنوان کردند و همین امر سبب واکنشهای مختلف شهروندان استانهای مجاور دریاچهی ارومیه گشت. با توجه به این که واکنشهای مذکور، گروههای مختلفی از مردم را در بر میگرفت و تا امروز نیز تداوم داشته است، از آن تحت عنوان «کنش جمعی خشک شدن دریاچه ی ارومیه» یاد شده است. در این مقاله، با اتکاء به چارچوب مفهومی مناسب و با روش اسنادی تلاش شده این کنش جمعی زیست محیطی مورد مطالعه قرار گیرد. آن چه که بررسی این جنبش را حائز اهمیت کرده و به پیچیدگیهای تحلیلی آن افزوده است، نقش گروههای اجتماعی مختلف موجود در آذربایجان جهت پیش بردن آن میباشد. این امر طوری است که فعالان محیط زیست، هویتطلبان و ملیگرایان قومی و بخشی از مردم عادی جامعه همچون بازاریان و طرفداران تیم فوتبال تراکتورسازی تبریز و ... همگی با استفاده از ابزارها و فضاهای عمومی در دسترس، سعی در رساندن صدای خود و بیان مطالبات خود دارند. نتایج پژوهش نشان می دهد که کنش جمعی خشک شدن دریاچه ارومیه ابتدا با کنش فعالان زیست محیطی مطرح شده و بعد ها توسط گروه های سیاسی قومی- زبانی تصرف شده و تداوم یافته است. به بیان دیگر کنش جمعی قومی تحت لوای بحران زیست محیطی زیست کرده و به حیات خود ادامه می دهد و همین امر به کنش وجهه سیاسی بخشیده و مانع فعالیت سمن ها و نهادهای ذیربط برای مدیریت بحران زیست محیطی دریاچه ارومیه شده است.

لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

به دلیل مشکل بودن برآورد آثار زیست محیطی و ارزش گذاری آن، در بسیاری از طرح های کلان منطقه یی، ملی و بین المللی از اندازه هزینه آلودگی ایجاد شده چشم پوشی می شود، یا به صورت گذرا به آن ها اشاره می گردد. در این مطالعه به بررسی ارزش کاهش آلودگی رودخانه آجی چای تبریز در مسیل درون شهری مهران رود از دیدگاه شهروندان تبریزی پرداخته شده است. تعداد 100 خانوار تبریزی به روش تصادفی انتخاب شد و اطلاعات با استفاده از الگوی کیفی لوجیت تجزیه و تحلیل شد. نتایج این تحقیق نشان داد که هر خانوار تبریزی تمایل دارد به طور متوسط ماهانه 4500 ریال برای کاهش آلودگی در این مسیل پرداخت نماید، که برای شهروندان مختلف بسته به ویژگی های اقتصادی و اجتماعی آن ها متفاوت است. هم چونین نتایج این مطالعه نشان داد که عواملی مانند سن، جنسیت، سطح درآمد، تعداد اعضای خانوار و سطح تحصیلات آثار معنی داری بر اندازه تمایل به پرداخت افراد دارد. با توجه به متوسط تمایل هر خانوار به پرداخت ماهانه و بودن 423660 خانوار در استان، ارزش کاهش آلودگی رودخانه آجی چای در این مسیل 22877.64 میلیون ریال در سال برآورد گردید.

امروزه از فن آوری های مختلف به منظور ایجاد آسایش بیشتر و صرفه جویی در هزینه ها به خصوص در مصرف منابع انرژی بهره های فراوان برده می شود. نانو تکنولوژی علم ساختمان اتم به اتم مواد جدید با خواص مورد نظر است که هنوز در آغاز راه خود در جهان قرار دارد و آینده بسیار روشنی برای آن پیش بینی می شود. این علم با کنترل مواد در مقیاس مولکولی، گشایش اسرار طبیعت در تمام عرصه ها را نوید می دهد. از جمله دست آوردهای فراوان این فن آوری، کاربرد آن در تولید، انتقال، مصرف و ذخیره سازی انرژی با کارآیی بالا و کاهش آلودگی های زیست محیطی است که تحول شگرفی را در این زمینه ایجاد می کند.استفاده از فن آوری نانو جهت تهیه مصالح مناسب و با ویژگی های مورد نظر در بخش های مختلف ساختمان، برای کاهش مصرف انرژی به صورت مستقیم وغیر مستقیم نقش به سزایی خواهد داشت. امروزه با بهره گیری از این فن آوری می توان مفهوم معماری هماهنگ و همساز با طبیعت را گسترش داد و همانند معماری سنتی ایران البته با تلفیق تکنولوژی روز راه حل ها ی منطقی و مناسبی جهت فراهم نمودن شرایط آسایش انسان، ابداع و ارایه نمود.در این پژوهش چگونگی بهره گیری از نانوتکنولوژی در زمینه های ذیل مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است.1بهینه سازی مصرف انرژی ساختمان ها 2 پاک سازی هوای فضاهای مسکونی 3 دستیابی به مصالح تجدیدپذیر که ضمن مقاومت بالا حداقل آسیب را به محیط زیست وارد می کند. تحقیق انجام گرفته بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و جستجوهای اینترنتی است. روش تحقیق نیز توصیفی  تحلیلی می باشد و بخشی از تحقیق بر اساس نمونه های آزمایشگاهی انجام گرفته است. در مقاله با شیوه کمی و کیفی به مباحث مربوطه پرداخته شده است.

آلودگی های زیست محیطی در اغلب شهرهای بزرگ جهان به دلیل افزایش روزافزون شمار وسایل نقلیه و احتیاج به تردد برای رفع نیازهای روزانه، به معضل بزرگی برای دولت ها تبدیل شده است. در همین راستا دولت ها به طرح قوانین و استانداردهایی در جهت کاهش آلایندگی وسایل نقلیه پرداخته و سازندگان خودرو را ملزم به رعایت آن ها کرده اند. این الزامات خودروسازان را به جستجو برای یافتن راه هایی در جهت کاهش آلودگی های زیست محیطی محصولاتشان واداشته و زمینه ظهور تکنولوژی های نوین در این صنعت را فراهم کرده است. کشور ما نیز به عنوان یکی از کشورهای در حال توسعه با مشکلات زیست محیطی ناشی از افزایش وسایل نقلیه در کلان شهرهای خود، مواجه است. در این مقاله به بحث پیرامون راهکارهایی که خودروسازان در دنیا در جهت کاهش وزن سازه خودرو به منظور کاهش آلایندگی به کار می گیرند، پرداخته می شود. برای کاهش وزن سازه خودرو، در اولین گام خودروسازان اقدام به تغییر مواد خام به کار رفته، نظیر استفاده از آلومینیوم، فولادهای استحکام بالا و ... در بدنه خودرو کرده اند. در گام های بعدی اقدام به اصلاح روش های مرسوم تولید و به کارگیری روش های نوین، نظیر هیدروفورمینگ، ورق های دوخت شده با جوش و ... پرداخته اند.